Wczoraj wieczorem przysiedliśmy do mapy i przewodnika po Rumuni. Duża powierzchnia Rumuni, a co za tym idzie sporo dystanse między rzeczami wartymi zobaczenia (a jest ich tutaj co niemiara) przerosły nas czasowo. Stwierdziliśmy że ruszamy w stronę kolejnego kraju czyli Macedonii. Zobaczymy jeszcze tylko po drodze kopalnię soli w Turdzie (Salina Turda) i zaliczymy trasę Transfogarską. Aby zobaczyć pozostałe miejsca wrócimy do Rumuni kiedyś na osobnego tripa.
Budziki nastawiliśmy na wczesną godzinę, tak aby zdążyć pokonać ponad 300km przed zamknięciem kopalni. Tutaj kilometry pokonuje sie znacznie dłużej. Drogi są przeważnie jedno pasmowe, prowadzą przez miasteczka i w większej mierze przez góry. Dodatkowo jazdę spowalniają wszędzie jeżdżące wozy, służące tutaj do transportu wszystkiego i wszystkich. Parkują też wszędzie i zostawiają końskie spaliny w postacie odchodów. Zapach końskiego transportu towarzyszy nam podczas całej podróży. Może ze względu na cenę benzyny w Rumuni w większości małych miejscowości przeważają wozy i rowery nad samochodami. Cena ropy waha od ok 6,25Lei do 7,8 za litr.
Spakowałam przybory kosmetyczne i udałam sie do upragnionego prysznica. Niestety był zajęty. Wracając do busa spotkałam Vincenza. Powiedział coś po swojemu na temat prysznica i wszedł do przyczepki. Po chwili przyszedł do nas i mówi, że prysznic zimny i zaproponował mi kąpiel w pensjonacie, do którego podwiózł mnie jeszcze samochodem. Prysznic okazał się raz gorący raz lodowaty ale udało mi się jakoś umyć. Kuba zaliczył prysznic kempingowy. Podobno był orzeźwiający.
Z nową energią ruszyliśmy w stronę Transylwanii do miejscowości Turda.
Salina Turda
Salina Turda to jedna z największych i najstarszych kopalni w Europie. Sól wydobywano tu już w czasach rzymskich. Eksploatację zakończono w roku 1932, a w 1992 miejsce otwarto dla zwiedzających.
Do Turdy dojechaliśmy o 17 na ostatnią chwilę. Salinę Turdę zamykają o 19. Bilet wstępu kosztuję 20 Lei. Dodatkowe atrakcje takie jak kręgle, ping-pong, diabelski młyn, łódki itp.są osobno płatne i można z nich korzystać do 18. Temperatura w kopalni wynosi ok 12 stopni, a wilgotność 80%. Lepiej ubrać się w miarę ciepło.
Do kopalni są dwa wejścia. Głowne znajduję się jna górce. My weszliśmy od strony miasta. Do pierwszych pomieszczeń prowadzi ponad 600m tunel. Cały jest oblepiony solą, którą też czuć w powietrzu. Trafiamy na komnatę echa. W następnym pomieszczeniu można zobaczyć kopalniane mechanizmy i zasolone drewniane filary. w końcu trafiamy do groty, z której mamy zapierający dech w piersiach widok na najniżej położony szyb Terezia (-120m) i Anton (-108m). Można do nich dostać się windami lub schodami. W drogę powrotną robią się duże kolejki do windy. Jesteśmy niecierpliwi i z szybu Terezia do szybu Anton z powrotem weszliśmy stromymi schodami. Kuba koniecznie chciał się sprawdzić i pokonał dalszą drogę powrotną też schodami (13 pięter). Ja cierpliwie poczekałam na windę. Nie dałabym rady wejść po tych schodach ze względu na lęk wysokości.
Z dodatkowych atrakcji wybraliśmy łódeczki (10 Lei).
Kopalnia zrobiła na nas duże wrażenie. Kształty, kolory i formy tworzone przez sól na ścianach zachwycają różnorodnością. Ogrom przestrzeni i nowoczesne „urządzenie” wnętrza sprawił iż czuliśmy się jak byśmy byli w jakiejś bazie kosmicznej. Naprawdę warto było nadrobić 130 kilometrów aby zobaczyć to miejsce.
