Kiedy lekko trzaśnięci chorobą morską wysiedliśmy z tak zwanego speedboata wiozącego nas z Sihanoukville na wyspę Koh Rong Samloem- oniemieliśmy. Jednogłośnie stwierdziliśmy, że znaleźliśmy się w raju. Lazurowa płyciutka woda, wzgórza pokryte dżungla, palmy zwisające nad plażą, dyskretnie wkomponowane w nadbrzeżne drewniane domki i małe bungalowy, no i ten piasek. Bialutki i sypki, jak mąka.
Do pełni szczęścia zabrakło nam tylko rezerwacji na nocleg, a znalezienie wolnego miejsca i to w założonej przez nas cenie poniżej 30 dolarów (przyzwyczajeni do cen w Wietnamie i zważywszy, że była to już druga polowa wyjazdu, nie chcieliśmy wydać w tym miejscu za dużo), okazało się nie takie proste. Chodziliśmy od ośrodka do ośrodka, ale w większości nie było wolnych miejsc na dwie noce, a oferowane nam apartamenty kilku krotnie przekraczały nasz budżet. Dopiero po dwóch godzinach i dwóch kilometrach dalej na samym końcu plaży znaleźliśmy niewielki prosty domek w przystępnej nam cenie.
Odległość domku od jednej z chyba trzech restauracji przy plaży wymusiła na nas (ale robiliśmy to z miłą ochotą) codzienne kilku kilometrowe spacery. Raz wybraliśmy się tez na dłuższy spacer na drugą plażę na wyspie- Lazy Beach. Droga do niej wiedzie przez dżungle, co jest kolejną atrakcją, bo jak na raj przystało na szczęście poza podziwianiem piękna okolicy nie ma tu innych niepotrzebnych rozrywek.
Sihanoukville
Koh Rong Samloem
Lazy Beach
